Het binkje moest op controle bij K&G. Altijd leuk om te weten of de berepootjes goed groeien. Na een beetje een hectische start (Marjolein ophalen, Binkie ophalen, naar de speeltuin, naar huis, terug naar de speeltuin om de fietsen die we daar vergeten waren te halen, terug naar huis, broodkorstjes bakken om mee te nemen om de M&M’s braaf te houden bij K&G, gezondheidsboekje pakken, pyama van het Binkje pakken, verbrande korstjes weggooien en nieuwe bakken, M&M in de auto steken, terug naar binnen om pyama te pakken, rondrijden wegens wegwerkzaamheden) kwamen we 10 minuutjes te laat aan. Na een korte sanitaire stop (shit, de vochtige doekjes en reserve onderbroekjes vergeten) mocht het beertje op de weegschaal.
Als intermezzo mochten we even wachten op het halletje bij de dokter. Na opnieuw een sanitair stopje (kan iemand eens een loodgieter bellen aub) en veel verstoppertje spelen mochten we binnen. “En hoe gaat het?” vragen ze dan. “Goed” zeg je naar waarheid “nu nog wel” denk je er achter en dan komt het spannend moment… De dokter bukt zich en haalt een doosje boven tafel met daarin allemaal blokjes. “Kan jij een torentje bouwen?” vraagt ze (zich van geen kwaad bewust). Dat is het moment waarop je instant gelovig en bijgelovig wordt en alle goed en slechte geesten aanroept in de hoop dat hij effectief een torentje gaat bouwen en niet een van die -harde houten uiteraard- blokjes loeihard naar haar hoofd gooit. Gelukkig volstond een torentje van 3 blokjes want toen begonnen zijn oogjes verdacht te blinken. Toen kwam ze met een nog beter idee. Hé, kan je ook eens tegen dit balletje sjotten. Toen liet ook Marjolein zich niet onbetuigd en ontstond een wild partijtje sjotten, gooien en overal opkruipen omdat de bal daar gevallen was. Verassend snel mochten we terug vertrekken en kregen de bengels nog een koekje. Leuk hoor K&G.
En het verdikt:
– goed ontwikkeld
– goed gegroeid (12,4 kg en 90,5 cm of P50 voor gewicht en tussen de P75 en P90 voor lengte)
– en er is niets gesneuveld in de dokterskamer
–> OEF! 🙂