Regelmatig denken we terug aan onze superoma die vlak voor Maxim geboren werd, gestorven is. De herinnering aan haar wijze woorden en gevatte opmerkingen toveren nog wel eens een glimlach op ons gezicht.Met de jaarlijkse herdenkingsmis maken we een beetje extra tijd om aan haar te denken.
Marjolein mocht mee naar de mis. Ze luisterde aandachtig terwijl we vertelden dat in een herdenkingsmis de mensen een beetje verdrietig waren (in tegenstelling tot een trouwmis) omdat ze moesten denken aan de mensen die ze graag gezien hadden, maar nu gestorven waren.
Bij het aankleden daarna, koos Marjolein een bloemenrokje… “want, van bloemetjes worden de mensen terug blij hé papa”…