Zaterdag namen we afscheid van mijn grootbompa.
Mijn mama herinnert zich vooral hoe mooi hij kon tekenen, de gedichtjes, de gebraden kip met puree met een korstje, de gezelschapspelletjes, de nootjes waarvan je best toch eens naar de vervaldag keek, de waanzinnig goed verstopte paaseieren, de hoeveelheid Sinterklaasmannetjes waarvan je tot pasen kon eten, de liedjes over musse Mie en musse Jan, …
De ziel van mijn grootbompa is nu terug bij die van mijn grootbomma. Samen kunnen ze nu toekijken op al hun kinderen, kleinkinderen, en mij. Hopelijk meestal met trots, waarschijnlijk soms ook een beetje hoofdschuddend.
Ik blaas alvast een dik kwijlkusje de lucht in…
Marjolein X