Zaterdagnacht besloot onze bereman dat het het ideale moment was om ziek te worden. Slijmpjes die vastzaten in de keel, moeilijk ademen, zielig wenen… kortom, zo die dingen om een bezorgde moeder in een wip in een overbezorgde moeder te doen veranderen. Gelukkig is er dan een hulplijn: de materniteit waar je dag en nacht terecht kan voor vragen. Nuttig.
Na mijn relaas over mijn ziek, zielig beertje dan slecht ademde kwam er de vraag:
“Zie ’t em blauw?”
Kent er iemand een moeder die als haar baby blauw ziet, rustig naar de materniteit belt? Nee, als hij blauw zou zien, zouden wij reeds tegen 300 km/u naar het ziekenhuis gereden zijn. (Slechts een klein deeltje uit deze zin kwam er luidop uit…)
“Heeft ‘em diaree?”
Euh… borstvoedingsbaby… dat varieert tussen plat en plat
Toen waren de nuttige vragen op en kregen we het advies om “em is in een badje te steken”
Tja…