In het begin legde mama 8 kaartjes. Geduldig legde mama uit wat het doel was van het spel. Opzettelijk koos mama af en toe het verkeerde kaartje zodat Marjolein ook eens kon winnen. Mama voelde zich wijs en verstandig.
Nu legt mama 20 kaartjes. Zwaar geconcetreerd en gefocust probeert ze te onthouden welk prinsesje zich waar verstopt heeft. Marjolein draait ondertussen rondjes, huppelt als een kikker rond, zingt een liedje en onthoudt feilloos welk prinsesje waar ligt. Geduldig corrigeert ze mama als die het niet meer weet. Mama voelt zich redelijk idioot
“Kaartjes spelen?”… “vraag maar aan papa om mee te spelen schatje”
PS: waar kan ik die Sint vinden die memory met 70!!! kaartjes (van allemaal hetzelfde uitziende prinsesjes) gebracht heeft?!