Soms, somser, somst vergeet onze papa zijn oogjes open te doen ’s morgens. Dan heeft hij een beetje stress en durft hij al eens dingen te vergeten… zoals onze brooddoosjes. Die brengt hij dan achteraf. Dan sluipt hij stilletjes de klas binnen, neemt mij zachtjes vast om nog een lief knuffeltje te geven en fluistert lieve woordjes in mijn oor.
Lief hé…
Als hij mij nu ook nog zou herkennen en dat niet bij een ander blond klasgenootje zou doen, zou ik het nog leuker vinden 🙂
PAPA TOCH!
Je dochtertje (te herkennen aan blond, warrig haar en blauwe ogen) xxx