Ik vul ’s morgens zelf mijn koekendoosje voor op school.
Dat doe ik om mijn allerliefste papa te helpen ’s morgens. Hij heeft het immers al zo druk met mijn kleine broertje. Ja, hulpvaardigheid vind ik erg belangrijk.
Als -met de nadruk op als- dit louter toevallig zou leiden tot een ietsiepietsie voller gevuld koekendoosje dan is dat volledig te wijten aan mijn beter ontwikkeld ruimtelijk inzicht waardoor ik beter kan stapelen. Het is evident dat ik hiervoor niet aansprakelijk kan gesteld worden aangezien dit een erfelijke aanleg is, waarvoor ik per definitie niet verantwoordelijk ben, maar mijn mama en papa die elk 50% van hun genen aan mij gegeven hebben.
Besluit: mijn voller koekendoosje is volledig de schuld van mama en papa
Marjoleintje