De collega’s van mijn papa gaan elke dinsdag kickboksen. Dat zag mijn papa wel zitten. Een stevige en stoere work-out… wat kan er nu meer op het (strakke?) lijf van mijn papa geschreven zijn, dacht hij.
Hij kroop in ieder geval zeer zielig en pijn verbijtend door het huis de volgende ochtend.
Arme papa!
Een vol medeleven zijnde Poekie
PS: Toen hij aan mijn mama zei dat ze voor een rolstoel moest zorgen, moest ze wel een beetje lachen. Foei mama!
Wij hebben ook een beetje gelachen met uw papa hoor : ) Hij was wel érg stoer in’t begin, maar nu is ’t al wel een beetje verminderd. Muhahahahaa!