Mama en papa moesten bij juf Veronique komen… ze beseffen namelijk niet hoe een flink kindje ik wel ben (altijd!). Gelukkig is er juf Veronique om de puntjes op de i te zetten. Ze vertelde hoe zelfstandig, behulpzaam, vrolijk en rustig ik ben
Papa zijn neus krulde van trots
Ook broer maakte direct duidelijk welk vlees ze volgend jaar ze in de kuip zal hebben. Na 1 minuut snoezig en charmant op mama’s schoot sprong hij er af, herschikte hij al het speelgoed en viel zich een kapotte lip.
Jaja, besef maar goed hoe een lief en gemakkelijk meisje ik ben!
Het engeltje, Marjolein