Soms zet ik mijn stekels op.
Omdat ik boos ben.
Of een beetje bang.
Dan trek ik al mijn zwaardjes
met hun scherpe punt.
Dan vind ik alles stom
of eng en niks nog tof.
Gelukkig duurt dat nooit erg lang,
want vanbinnen ben en blijf ik zacht.
Knuffel me nu maar.